Ga direct naar inhoud
Ook de nieuwsbrief van CBK Zeeland ontvangen? Schrijf je in!

slibboekje 136

Alleen dunne strepen maken een landschap dat rustig ligt, is de laatste uitgave (nummer 136) in het grote formaat van de Slibreeks. Nummer 137 in het oorspronkelijke, kleinere formaat (Marinus van Dijke) ontving u al eerder. Zoals gemeld gaat de Slibreeks in dit formaat door.

Annemieke Gerrist (1980) is beeldend kunstenaar en dichter.
Ze groeide op in Zeeuws-Vlaanderen en woont en werkt in Amsterdam. Voor deze uitgave verbleef zij enige tijd in kunstenaarscentrum Willem3 in Vlissingen.

Een fragment van het dagboek dat zij gedurende die periode bijhield, delen we graag met u:


Vlissingen, Willem3, 20 augustus 2010

Uitzicht

Het geluid van de zee kan ik vanuit mijn appartement horen. Voor mij is dat een droom die werkelijkheid is geworden, en die ik nog steeds niet kan geloven. ’s Ochtends, als ik wakker word, ga ik meteen naar zee. Na de koffie, terug naar zee; na een stukje tekst lezen, terug naar zee; een foto te hebben bewerkt, terug naar zee.
Ik neem telkens mijn camera mee, om bij terugkeer achter het raam met het uitzicht op zee, op mijn computerscherm te kijken naar details van de zee die ik net heb gefotografeerd.
Het lukt me niet om rustig te blijven en te genieten van het uitzicht en te werken, ik wil middenin mijn uitzicht zijn. Eigenlijk is de ervaring van de zee die ik hier heb een van mijn beste esthetische ervaringen tot nu toe: ik word door schoonheid gekweld.


Gerrist debuteerde in 2008 bij de Bezige Bij met de bundel Waar is een huis. Het is een reeks korte, opmerkelijke gedichten met composities. Daarin weer prachtige verschuivingen, die niet toewerken naar een plot, maar hun kracht vinden in hun compositie. En in een mooi, eenvoudig woordgebruik. Kwalificaties die ook in deze Slibreeksuitgave terug te vinden zijn.
Terug naar Archief