Ga direct naar inhoud
Ook de nieuwsbrief van CBK Zeeland ontvangen? Schrijf je in!

Zeeuwse Lichting 2016

Terug naar Archief

CBK Zeeland presenteert van zondag 5 februari t/m vrijdag 10 maart 2017het werk van negen in 2016 aan een Nederlandse academie afgestudeerde kunstenaars, vormgevers en illustratoren. Allen zijn geboren of woonachtig (geweest) in Zeeland.

Zondag 5 februari om 15:00 uur opent Kathrin Ginsberg, directeur CBK Zeeland, de tentoonstelling.

ZL 2016 a

20.000 mijlen

In 20.000 mijlen onder zee waarin de lezer kennismaakt met de mysterieuze onderzeeboot van kapitein Nemo, schrijft Jules Verne over gegevens waar mensen toen nog onbekend mee waren zoals een onderzeeboot of de werking van elektriciteit. Door middel van zijn boeken kon hij echter toch iets vertellen over de wetenschap en de toekomst. Zo stimuleerde hij de koers van het denken in mogelijkheden. Verne stelt instrumenten voor die zich kunnen voortbewegen onder het oppervlak. Zo kunnen grote afstanden worden afgelegd die voor een menselijk lichaam onmogelijk zouden zijn: het reizen van een afstand van 20.000 mijlen onder het wateroppervlak. Dit gegeven nemen wij mee in de tentoonstelling: ook wij leren onze eigen middelen kennen en zo krijgen deze vorm in het maakproces. Tijdens het maken ontstaat de mogelijkheid om door een gegeven heen te reizen, dit te tonen en zo deelbaar te maken in een volgende ruimte. Hierdoor kunnen we zowel met terugwerkende als met voortstuwende kracht opnieuw kijken.

Deelnemers:

Charlotte Besuijen

Tijdens het maakproces functioneert het beeld als een membraan. Er ontstaat een beeld dat tegelijkertijd constructie, huid en schaduw is. Door het maakproces ontstaat het vermogen om een variabele relatie te hebben ten opzichte van tijd en een periode te overspannen. Door een proces van verinnerlijking gaat ze vanuit een intrinsiek punt een relatie aan met de toeschouwer en confronteert met identiteit en transformatie.

Jacklyn Cornelisse

Wit-Rusland staat bekend als de laatste dictatuur van Europa dankzij het autocratische
regime van Aleksandr Lukashenko. Het huidige onderwijssysteem is nog altijd doordrenkt met Sovjet tradities waarin historische feiten zijn veranderd en liberale Wit-Russische schrijvers verboden. Het is verboden om les te geven buiten het goedgekeurde curriculum. Iedereen die dit wel doet, wordt gezien als activist en een potentieel gevaar voor het land. 

Het “Belarusian Humanities Lyceum” weigert haar studenten les te geven op deze gecontroleerde en achterhaalde manier. Tot op de dag van vandaag geven ze les aan hun studenten. Underground, verstopt ergens in een buitenwijk van Minsk. De studenten leven in twee tegenovergestelde werelden en proberen te voldoen aan de verwachtingen van beide. Waarom kiezen ze voor deze alternatieve school? Is dit de elite van de toekomst? Of hebben ze simpelweg de ene propaganda voor de ander verruild?

Emily van Dijk

In een foto wil ik iets zien waarvan ik mij deels realiseer wat het is, maar tegelijkertijd niet weet waar ik naar aan het kijken ben of waar en wanneer het is gemaakt. De onderwerpen die ik vastleg gaan over het aantreffen van dingen die zich op dat moment en op die plek op een bijzondere manier manifesteren. Dit is niet alleen mijn perceptie, maar ook hoe verschillende elementen bij elkaar komen als een toevallige assemblage en hoe deze aangetroffen en tijdelijke situatie zich presenteert. Alledaagse objecten of omgevingen kunnen je twee keer laten kijken, ook al is het niet nieuw voor je, en ik vind het interessant hoe dit soort beelden zich door middel van fotografie ontluiken. 

Sjarel de Kraker

‘Ik peuter het etiket van de fles en met een stukje houtskool schrijf ik daarop “Zee, wie ben ik?” De zee nam aan en verzwolg het alsof het niets was. En misschien was het ook wel niets. De zee glinsterde in de zon.’ Mijn werk overEb en overVloed gaat over mijn zoektocht naar ik en de vrijheid.

Rebecca Niculae

In deze expositie onderzoek ik de fysieke vormen van materiaal in relatie tot de ervaring die voortkomt uit het geheugen. In de meetkunde is een punt een specifieke positie in de ruimte. Deze heeft geen fysieke eigenschappen als ruimte, breedte of volume. Door fysieke ingrepen te construeren in de ruimte onderzoek ik hoe de tussen (inter) ruimte ontstaat door deze punten te verbinden. Wat vloeit er over in deze tussenruimte? De elementen voor deze expositie zijn een kleine sculptuur, projectie en magnesium.
I am vertical, but I’d rather be horizontal.
De magnesiumvlakken op de muren functioneren als fragmenten van een fysiek en procesmatig onderzoek. Tijdens de duur van de tentoonstelling wordt het werk op meerdere momenten uitgevoerd. Hierdoor vormen de blokken magnesium door de fysieke handelingen een doorlopende vervorming binnen de tijd en ruimte. 

Dilara Noerlandi

Dit project kwam voort uit mijn fascinatie voor de relatie tussen mens en dier. En daarmee in het bijzonder; tussen honden en mensen. Iets wat in mijn ogen bewonderenswaardig is. Die bijzondere band, die onvoorwaardelijk lijkt te zijn. Wat gebeurd er tussen de twee? Hoe en wanneer is dit zo ontstaan? Dit wil ik met een cluster aan beelden zichtbaar stellen aan de kijker. 

Jorick de Quaasteniet

Ik ben naar Mars geweest. Echter niet als onderdeel van een ruimtevaartorganisatie, aangezien het hoge niveau van [gevaar] en [kosten] die komen
kijken bij ruimtereizen deze organisaties dwingt extreem hoge eisen te stellen aan astronauten. Door een tekort aan [vaardigheden], [universitaire diploma’s], [leeftijd],
[gezichtsvermogen] en een overschot aan [lengte] ben ik al uitgesloten voor deze functie. Daarom ben ik naar Mars gegaan op eigen initiatief, en heb daarbij van mijn vaardigheden als [grafisch ontwerper] gebruik gemaakt.

Jorieke Rottier

Voor mij is het maken van beeld een manier om bezig te zijn met de relatie tussen het bewustzijn, het onbewuste en het niet-weten. Een zoektocht die zijn weg zoekt zoals een rivier de weg zoekt door het landschap. De schoonheid van het verstrijken van de tijd voedt het verlangen naar contemplatie. Alleen zijn is een essentieel onderdeel van mijn werkproces.
Het alleen-zijn is een keuze die inhoudt dat er tijd is die zich onttrekt aan economische maatstaven of motieven. Tijd is een kostbaar bezit en het bepaalt ons bij onze fysieke tijdelijkheid. In de materialen die ik gebruik en de wereld om mij heen vind ik daarvan sporen die een enorme schoonheid in zich hebben. Door het maken van
deze krijttekening op de vloer wordt een kwetsbaar materiaal ingezet om dit te delen. Hierbij vormen concentratie, lijnen en licht de steeds terugkerende referentiepunten.

Dennis Verbruggen

Familie als zelfportret en overgangsritueel.
In mijn huidige fotoserie probeer ik mijzelf te vinden en te definiëren door het vastleggen, ensceneren en bestuderen van rituelen binnen mijn familie, geboortegrond en geschiedenis. Deze drang naar het vinden van structuren en verbanden en deze fotografisch vast te leggen is gaandeweg veranderd in een ritueel. Een ritueel dat zelfs een treinreis naar Zeeland voor mij verandert in een safari en het stoken van een fikkie een levensbepalende gebeurtenis.

collage ZL

Opening Zeeuwse Lichting 2016

Een korte impressie van de opening op 5 februari. De kunstenaars vertellen onder leiding van Kathrin Ginsberg (directeur) over hun werk.

groepsfoto ZL 2016

Groepsfoto.