Biografie: Onno Jongewaard, geboren Den Haag 1945

Mijn kunstenaarschap heeft zich geleidelijk ontwikkeld, gelijk op met diverse beroepsuitoefeningen in verschillende sectoren van de maatschappij. Het oog voor schoonheid daarbij voortdurend in de aanslag, dat wel. De afschuw voor lelijkheid, verharding aangeboren aanwezig, net als de angst voor verstening van het hart.
Pas toen het mij duidelijk werd dat schoonheid niet vanzelf voorhanden is en vanzelfsprekend als streefdoel in de maatschappij neergelegd, kon het niet anders dan dat het zichtbaar maken van schoonheid, zachtzinnigheid, tederheid mijn hoofddoel werd. Dat moest om zelf aan die verharding, aan het collectief massief te kunnen ontsnappen. Ik moest het gestolde goud van het leven masseren, koesteren, ja uit diens benauwenis bevrijden. Het kunstenaarschap viel me als het ware ongevraagd ten deel, zonder dat er nog een mogelijkheid was er weerstand aan te bieden. Beeldhouwen werd mijn uitdrukkingswijze van deze in eerste instantie stille ambitie, die ik stilhield tot het vakmanschap voldoende was gerijpt.
Ik spreek nu over drie decennia terug. Aanvankelijk zocht ik zachte steensoorten, daarna volgde al snel hardere materialen, om er zachtheid uit te laten ontsnappen. Langzaam nam ik ook mijn toevlucht tot andere materialen, hout en gips. Zo ontstond er een handschrift waarin het abstracte en het organische samen dansen. De bevrijde lijnen moeten ontroeren. Dat moet. Zij moeten de hardheid van het steen verheffen Tot wat het zou kunnen zijn. Als wij zouden kunnen kijken in de ziel van het materiaal.
Ik werk zowel taille directe als naar voorstudie. Bij voorkeur handmatig met hamer en beitel. Het lijfelijk contact met de steen staat in mijn beeldhouwer schap staat centraal.

Steen: Belgisch hardsteen, marmer, travertijn, graniet                                                          Gips en hout

Inspiratiebronnen: Henry Moore, Constantin Brancusi, Hans Arp en Eugene Dodeigne.