Ik maak tekeningen. Een terugkerend uitgangspunt voor mijn werk is het vrouwelijk lichaam. Deze tekeningen zijn groot dus erg aanwezig. De toeschouwer moet tegen ze opkijken. Tegelijkertijd zijn de vrouwen kwetsbaar, vaak naakt.
Mijn werk begint met het fotograferen van het model. In mijn recente werk ben ik zelf het model. Tijdens het fotograferen is er niemand anders in de ruimte. Ik fotografeer mijn lichaam vanaf verschillende hoeken. Vervolgens selecteer ik de "slechtste" foto's: te donker, van een grote afstand genomen, onscherp, veel ruis. Het lichaam ligt onder de ruis en de kreukels in het papier. Doordat ik tijdens het fotograferen het totaalbeeld heb bepaald kan ik mezelf toelaten in te zoomen en te focussen op de details in volle overgave aan de tekening. Het getekende oppervlak wordt zo een belangrijk onderwerp van mijn werk.
Tijdens het tekenproces onderzoek ik het onderwerp door het van veraf te bekijken, door het vervolgens tot zeer dichtbij te benaderen en door deze beweging te herhalen. De toeschouwer ervaart een soortgelijke beweging. De tactiliteit van de tekening nodigt uit om dichterbij te komen. Eenmaal dichtbij verdwijnt het totaalbeeld en openbaart zich een nieuwe dimensie in het getekende oppervlak.
In mijn tekeningen probeer ik het onderwerp binnen te komen, tot in de details van de tekening en soms door het oppervlak van het papier heen. Deze beweging heen en weer en zelfs door het oppervlak is het belangrijkste thema van mijn werk.