De rode draad in mijn werk is het Hollandse waterlandschap zonder mensen en bewoning. De belangrijkste elementen zijn het water, de zee, het licht, de magnifieke wolkenluchten en het (kunstmatige) land. Ik heb me natuurlijk afgevraagd wat ik zou kunnen toevoegen aan een vrij traditioneel onderwerp als het landschap.
Allereerst heb ik het uitgangspunt veranderd: vanaf binnenwater of zee naar het land toe. Verder heb ik me verdiept in wat water en wolken in al hun verschijningsvormen voor dit afgebakende gebied (Nederland) betekenen met betrekking tot kleur, licht, atmosfeer etc. en de gevoelens die ik daarbij ervaar. Een voortdurend zoeken naar een balans tussen verstand en gevoel.

Door middel van cursussen op de Hogere Zeevaart School in Rotterdam heb ik me verdiept in een andere verschijningsvorm van water, namelijk wolken. De belangstelling voor en kennis van de wolken heeft ook mijn blikveld veranderd. Bij de landschappen was er sprake van een horizontale richting. In de ?luchtlandschappen? is de blik verticaal gericht. Dit heeft onder andere ook gevolgen gehad voor het formaat van de werken. Bij de werken, samengesteld uit verschillende metalen, heeft het weer zelfs direct en indirect invloed op de verschijningsvorm van het werk op dat moment. Het kijken naar wolken wekt allerlei associaties in de hand; de wolken worden dan tot spiegel van de geest.