Zijn onderwerpkeuze wordt- zeker de laatste jaren - ingegeven door zijn liefde voor het Franse landschap. Hij was vaak in Frankrijk te vinden, met zijn schildersezel of met een simpel schetsboek. Hij reisde met zijn vrouw en kinderen door de Provence, Normandie, Dordogne, Pyreneeen en waar niet in Frankrijk, in de voetsporen van de Franse Impressionisten. Ook naar andere ZuidEuropese landen maakte hij studiereizen. Benieuwd naar de lieflijke Portugese kust, de eindeloze zandstranden en het ruige binnenland waar een mens zich nog een met de natuur kan voelen, trok hij naar Portugal. Hij hield van het Portugese volk en keek met plezier naar de vissers die hun netten met de hand of met behulp van een ploeg ossen uit zee trokken. Hij hield van de zon, het lekkere eten en de wijn. Toch bleef het Franse landschap trekken. Hij heeft er talent voor om prachtige, verstilde plekjes te vinden. Bij de beschouwers roepen zijn doeken een gevoel van herkenning op. Zij herkennen immers het landschap waardoor zijn op vakantie verrast werden, de paradijselijke oorden die Peter van Berkel in al hun pracht weet vast te leggen. Een lieflijk dorpje aan de kust, een vergezicht tussen de bergen, het Franse landschap in al zijn facetten inspireert hem en blijft hem inspireren. Opvallend zijn de alom tegenwoordige bloemen in zijn werk. Velden vol lavendel, papaver en zonnebloemen, hij schildert ze met een buitengewoon fijnzinnig gevoel voor kleur.