Wat mij door de jaren heen steeds meer fascineert is de gelaagdheid van de dingen om mij heen; niets is zoals de oppervlakte wil aangeven. In mijn laatste werk betekent dat dat de dingen, ook in onderlinge relatie, een ruimere, diepere beeldende betekenis krijgen. Het ontstane beeld is abstracter en mystieker geworden, alhoewel ik hoop dat er nog steeds een relatie blijft met het herkenbare- daar waar het oorspronkelijke vandaan komt. Deze ontwikkeling ervaar ik als een bevrijding, geeft mij nieuwe, beeldende ruimte en mogelijkheden. Het verlaten van het waarneembare heeft het werkproces spannender maar niet gemakkelijker gemaakt. Het analyserende, het beeldonderzoekende wordt voor mij steeds belangrijker. Het feit dat ik al zo'n tiental jaren als docent aan een Kunstacademie ('s Hertogenbosch) verbonden ben zal daar zeker mee te maken hebben.